Aan het begin van dit jaar had ik een aantal doelen gesteld en afgesproken met mezelf dat dit mijn jaar zou gaan worden. Een van mijn wensen is ooit de marathon van New York lopen. Een begin naar het toe werken van die droom was meedoen aan de halve marathon van Egmond, zo doende.
Na een tegenslag betekent het niet, dat het niet meer jouw jaar kan zijn en dat je gewoon door moet gaan. Naar aanleiding van onderstaande heeft mij het aanmelden van de marathon van Rotterdam over de streep getrokken.
Het is raar dat wanneer er zich een vreselijke ziekte in je directe of indirecte kringen voorkomt dat je dan pas gaat beseffen hoe heftig iets kan zijn.
Het doet me veel, zelfs als je die persoon niet hebt gekend.
Het doet me veel om mensen pijn te zien hebben die om diegene geven.
Het doet me veel dat je in sommige situaties machteloos bent tegen deze vreselijke ziekte. In die periode kan je er alleen maar zijn voor die mensen die het zwaar hebben. Al is het een iemand uit je klas, al is het je buur van twee huizen verder of al is het je collega.
Daarom heb ik besloten om samen met mijn collega Sam de marathon van Rotterdam te gaan lopen. Om een bijdrage te leveren aan het onderzoek naar alvleesklierkanker van Prof. dr. Casper van Eijck en zijn team in het Erasmus MC te Rotterdam.
Doneer nu