Veni, Vidi , Vici !!
Zaterdag 18 juni. Een dag die al een maand of 9 omcirkeld stond in mijn agenda. Dan moest het gebeuren, dan moest alles samenkomen wat ik in mijn hoofd had. Met mij, 11 andere fiets-enthousiastelingen en een team van begeleiders die ik meesleurde in mijn ambitie om voor mijn 50e een Cingle de Ventoux te worden.
De samenstelling van het team kon niet diverser, allen verbonden door de liefde voor het fietsen, maar ook verbonden door dat ene doel : 3x de Ventoux op, met een zo hoog mogelijk bedrag op de cheque voor Support Casper.
De weken voorafgaande aan ons evenment werd er getwijfeld, gewijfeld, gepanikeerd, gepland en keihard getraind, samen of alleen, maar de koppies stonden donderdag al strak, vrijdagavond tijdens het teamdiner was de sfeer relaxed en gespannen tegelijk, werden voedingsplannen gesmeed, koolhydraten stapelen was het devies, dus kilo's pasta werden er verorberd.
Zaterdagmorgen half 4 worden de laatste pannekoeken naar binnen gestopt, krentebollen en bananen liggen op ieder bord , nog een laatste slok koffie van de laatste caffeine boost en dan moet het gebeuren.
Door de extreme weersvooruitzichten, inclusief code rood die aangeeft binnen bij de airco te blijven en zo weinig mogelijk doen, hebben we besloten om 2 uur eerder te vertrekken, dus om half vijf, gewapend met verlichting en al vertrekken we naar Bedoin, waar we de eerste beklimming zullen aanvangen.
De stilte in het mini peloton is oorverdovend, een ieder bereid zich op zijn manier voor voor dat wat komen gaat, en om tien over vijf beginnen we aan de klim. Ieder in zijn of haar tempo, kleine formaties worden gevormd, en op naar de eerste 21km aan 8% gemiddeld.
De temperatuur is nog comfortabel, en buiten een gigantische hoeveelheid vliegen zijn er geen noemenswaardige problemen. Alle 12 gestarte teamleden behalen de top em kunnen zich voorbeiden op de spectaculaire afdaling naar Malaucene. Daar aangekomen wachtte een stevige ravitaillering waar de nodige gelletjes, snelle jelles en bananen werden verslonden om de koolhydraat nivo's weer op peil te brengen.
De tweede klim begint redelijk vlak in Malaucene, maar het dorp uit wordt het klemmend warm , dus de shirts worden opengeritst en er moet goed gedronken worden om verkramping en uitdroging te voorkomen. Door de snelheidsverschillen wordt de groep redelijk verdeeld, maar uiteindelijk bereiken alle gestarten de top waar de wind stevig blaast en toch wat spanning op de gezichten breng voor de derde klim. Het team komt tesamen in Sault voor een lunch die tot in de puntjes was verzorgd door Jenni en Janneke.
We nemen een langere pauze dan initieel gepland om aan de ergste hitte te ontsnappen en uiteindelijk gaan we op pad voor de laatste beklimming. 24 kilometers scheiden de overgebleven 9 rijders en het uiteindelijke doel. Met een lach op het gezicht vertrekken we vol goede moed naar de voet van de klim.
De vermoeidheid is duidelijk zichtbaar, maar gelukkig is de klim vanuit Sault " de makkelijkste" in ieder geval tot het punt waar we de laatste bevoorrading hebben voordat de laatste 6 gruwelijke kilometers naar de top aanvangen.
Gezamelijk rijden de 9 omhoog, brengen een eerbetoon bij het monument van Tom Simpson, een heroische die in 1967 het leven liet op de Ventoux tijdens de Tour de France, en gedenken daarbij hen die de strijd tegen alvleesklierkanker verloren door een bidon van Support Casper te plaatsen bij het monument.
En dan, de laatste 1500 meter naar de top. 12,1% stijging. Menigeen piept en kraakt maar uiteindelijk bereiken de 9 de top opgewacht door het complete team. Het heeft letterlijk bloed, zweet en tranen gekost om de top te halen, maar uiteindelijk is de blijdschap groot, de voldoening nog groter, en kent de trots geen grenzen
En dan is het de day after.... Na een gezellige tropische avond rondom het zwembad waar een ieder zijn verhaal had, wordt het tijd om mensen te bedanken.
Allereerst onze sponsoren en donateurs: Dank voor al uw giften en ondersteuning, gezamelijk is er al een fantastisch bedrag samengebracht, waarbij de aantekening wordt gemaakt dat een aantal donaties nog worden verwacht op basis van het aantal gefinishte deelnemers.
En dan het team : Janneke, Jenni, Sander, Arjen, Arie en Sonja, jullie inzet om ons tijdens de dagen van voldoende eten, drinken en mentale steun te voorzien was onmisbaar.
Alex, Arno, Robert, Lucien, Jac, Ralph, Theo, Cintha,Michel, Markus en Nick : Dank voor jullie support, jullie inzet, de noeste trainingsarbeid en de vriendschap die ons gezamelijk ons doel hebben doen bereiken.
Het is een feestje geweest, het waren fantastische dagen in de Provence, maar het hele traject van idee tot uitvoering was geweldig om te doen.
Als we op 20 augustus de definitieve eindstand bepalen middels het overhandigen van onze cheque sluiten we Project 50 af, tot die tijd, nogmaals dank aan een ieder, het ga u goed, blijf gezond !
met een groet
Jacco
